Grupa Braci Gadyukin powstała w 1988 roku we Lwowie. Do tej pory wielu członków zespołu zdążyło już zaistnieć w innych grupach.
Dlatego grupę można śmiało nazwać pierwszą ukraińską supergrupą. W skład zespołu weszli Kuzya (Kuzminsky), Shulya (Emets), Andrei Patrika, Mikhail Lundin i Alexander Gamburg.
Grupa wykonała dziarskie piosenki w punkowym stylu. Wokale Surżyka z dialektem galicyjskim były oryginalne. Jednocześnie teksty obfitowały w rosyjskie i polskie słowa.
Początek drogi twórczej grupy
Po raz pierwszy o grupie Gadyukin Brothers mówiono po legendarnym festiwalu Syrok-89 odbywającym się w Moskwie. Niezwykły styl, oryginalny język i bezgraniczna ironia wywołały prawdziwy aplauz w sali, w której odbył się koncert.
Muzycy traktowali swoją pracę z humorem. Nazwa zespołu została nadana na cześć słynnych szpiegów, którzy „sprzedawali schematy torów tramwajowych miasta Taganrog na Zachód”.
Po pierwszym sukcesie na festiwalu rockowym w 1989 roku zespół postanowił nie poprzestać na tym i przygotował program „Nasza odpowiedź na Kobzon”.
Ich występy były zawsze wyprzedane. Ale chłopaki mieli w swojej pracy szczególną modę - postanowili prześcignąć ustawodawców ukraińskiego rocka - grupę Voply Vidoplyasov. Pierwsze lata życia zespołu upłynęły na ciekawej rywalizacji z „braćmi w sklepie”.
Pierwszy magnetyczny album grupy „Vsyo chotko!” wydany w 1989 roku, który szybko został wyprzedany wśród fanów. Wiadomo, że nawet Alla Borisovna Pugacheva słuchała pierwszych piosenek z albumu.
Primadonna śmiała się, dopóki nie zabrano jej słuchawek. Popowa diva zaprosiła zespół na jeden ze swoich programów koncertowych „Spotkania świąteczne”. Niestety występ zespołu został (z oczywistych względów) przerwany, a jego nagranie nie zachowało się do dziś.
Po nagraniu pierwszego albumu z grupy odszedł Alexander Yemets, jeden z jej liderów i założycieli. „Kiełbasa” (Melniczuk) zajął wolne miejsce klawiszowca. Rozpoczęły się prace nad stworzeniem drugiego albumu Moscow Speaks, który niestety nigdy nie został nagrany.
Na początku lat 1990. Bracia Gadyukins aktywnie objeżdżali ukraińskie miasta i brali udział w festiwalu Chervona Ruta.
Zmień styl grupy
Oryginalny styl zespołu można śmiało przypisać nowoczesnemu ska-punkowi. Ale stopniowo muzycy przesunęli kierunek rozwoju w kierunku rytmu i bluesa, zresztą do jego wczesnych tradycyjnych odmian.
Ale najważniejszą rzeczą w pracy grupy Gadyukin Brothers nie była muzyka, ale show, które chłopaki tworzyli podczas koncertów. Oprócz muzyków na scenie pojawili się aktorzy corps de ballet i artyści innych kierunków.
W 1991 roku grupę opuścił inny założyciel, Alexander Hamburg. Zmienił swoje podejście do życia i swoją przyszłą karierę związał z architekturą.
W grupie pojawił się klawiszowiec Pavel Krokhmalev. Melnichuk podniósł gitarę basową. Zespół nagrał album „Moi chłopcy z Bandersztatu”. Sześć miesięcy później został wydany na winylu.
Po wydaniu drugiego albumu grupa Gadyukin Brothers została przekształcona w stowarzyszenie twórcze, w skład którego weszły jeszcze trzy zespoły. Jedną z akcji tego stowarzyszenia był maraton „Ukrainy nie wypijemy”.
Po tym wydarzeniu wiadomości o grupie nie pojawiały się przez 1,5 roku. Siergiej Kuźminski wyjechał na leczenie do Belgii, a zespół zebrał się w 1993 roku bez niego. Nagrano kilka piosenek.
Latem 1994 roku nastąpiły nowe zmiany w składzie. Pełnoetatowy saksofonista zespołu poszedł do wojska. Jedna z wokalistek Julia Donchenko i gitarzysta grupy Andrey Partika stworzyli nowy projekt i opuścili grupę. Reszta przeniosła się do stolicy, aby zrealizować swój potencjał twórczy.
Pod koniec 1995 roku muzycy nagrali w studiu nowy album. Po drodze przepisali swój pierwszy legendarny album „Vso Chotko!”. Stworzyliśmy nowe aranżacje, aw przerwach między utworami Siergiej Kuźminski wstawił swoje opusy DJ-skie.
Na początku 1997 roku dwaj główni muzycy Gadyukin Brothers stworzyli studio nagraniowe, w którym nagrywane były nie tylko nowe projekty muzyków, ale także inne grupy.
Na początku 2000 roku ukazał się album z występami na żywo zespołu NA!ZHIVO. Zawiera nagrania koncertowe zespołu z lat 1994-1995. Nastąpiło ponowne wydanie numerowanych albumów zespołu.
Wyjazd Siergieja Kuźmińskiego
Siergiej Kuźminski przestał „grać rock and rolla” i przeszedł na muzykę elektroniczną. Został didżejem goa trance.
Po takiej przemianie Kuzya wyjechał do Moskwy, gdzie był bardzo popularny wśród fanów klubowej rozrywki. Negatywnie wypowiadał się o ponownym zjednoczeniu zespołu, ale zmienił zdanie w 2006 roku, kiedy grupa ponownie się zebrała i dała kilka koncertów. Jeden z nich stał się podstawą płyty Vrodilo Live.
Latem 2009 roku zmarł Kuzya (Kuzminsky). Przyczyną śmierci był rak krtani. Lider legendarnego zespołu Gadyukin Brothers miał 46 lat. W 2011 roku muzycy nagrali hołd dla Siergieja. Album nie trafił do sprzedaży.
W grudniu 2019 roku grupa zaprezentowała nowy album „Smіh i Grih”. Zawiera 11 utworów i 3 utwory bonusowe.
